; سنڌي شخصيتون: June 2018

28 June, 2018

امداد بلوچ


امداد بلوچ
الڳ ۽ منفرد طبيعت جو شخص
مٺل جسڪاڻي
امداد بلوچ، مورو کان نيو جتوئي روڊ تي ڳوٺ ھوت خان بھراڻي جي ھڪ غريب ڪٽنب ۾ جنم وٺندڙ ٻارڙو ھو، ته ان ئي علائقي جي ماڻھن کي تعليم پرائڻ لاءِ ميسر موجوده دور جون سھوليتون نه ھيون، ان ھوندي به، ننڍپڻ کان حوصلي ۽ ھمٿ سان، سنڀالي قدم پٺيان قدم کڻندو، ڏاڪي کان ڏاڪو چڙھندو، اڳتي وڌيو، ته وڌندو ئي ويو.
امداد بلوچ پڙھيو، پرايو، ته ھاڻي ڳوٺ ڪو قسمت سانگي، سال ۾ ھڪ دفعو ضرور ويندو آھي، پر ڳچ عرصو عرب ملڪن ۾، گھڻو وقت دبئي ۾ گذاري ٿو.

18 June, 2018

شيخ محمد اسماعيل


شيخ محمد اسماعيل
شاهه جو پارکو، محقق ۽ تعليمي ماهر
طارق عزيز شيخ
شيخ محمد اسماعيل سنڌي ادب ۽ لطيف شناسيءَ جي انهن عالمن منجهان هو جيڪي ڪنهن غرض کان سواءِ علمي پورهيو ڪندا رهندا آهن. پاڻ سنڌي ٻولي، لوڪ ادب، سنڌ جي تاريخ، درسي ڪتابن ۽ لطيف بابت تحقيق تي مڪمل عبور رکندو هو. پاڻ سنڌ ٽيڪسٽ بوڪ بورد، سنڌي ادبي بورڊ، ثقافت کاتي، لطيف چيئر ۽ سنڌي لينگئيج اٿارٽيءَ جهڙن ادارن جي مختلف تحقيقي پروجيڪٽن ۾ دلجوئي سان ڪم ڪيائين.

عتيق الله چنجڻي


عتيق الله چنجڻي
مثالي اُستاد
حفيظ چانڊيو
موت ۽ زندگي، هڪ ئي وقت جنم وٺن ٿا. ٻئي زمان ۽ مڪان جي پيچري تي، وجود جي صورت ۾ ڍُرڪندا، پنهنجي ابدي منزل ڏانهن روانا ٿين ٿا. پوءِ اهو وجود تي منحصر آهي ته هُو، پنهنجي منزل ڪهڙي ٿو طئي ڪري. هُو موت جو هم رقاب ٿي پاڻ کي فنا جي حوالي ٿو ڪري يا زندگيءَ کي معنيٰ ڏئي، پاڻ کي ابدي زندگي بخشي، امر ٿي وڃي ٿو. اهو ۲۲ هين جنوري ۱۹۸۶ع جو ڏينهن هيو جڏهن تعلقي وارهه جي تاريخي ڳوٺ ميانداد خان چنجڻيءَ ۾ الائي ڪيترن سڃاڻوند ماڻهن جون اکيون پنهنجي محبوب، همدرد ۽ بي مثال ڪردار جي مالڪ سائين عتيق الله چنجڻيءَ جي آخري ديدار لاءِ آتيون هيون، جنهن پنهنجي سموري زندگيءَ جا سڀئي روشن ڏينهن تعلقي وارهه جي عوام جي تعليم لاءِ پير پٿون ڪيا، ان ڏينهن سندس ڳوٺ ۽ آسپاس جي رهواسين کان ڪراچيءَ جي جناح اسپتال هڪ مثالي ڪردار جهڙو محبوب استاد کسي ورتو جنهن جي وڇوڙي کي اڄ ۳۱ سال گذري چڪا آهن پر پوءِ به هو مثالي استاد، سماج سيوڪ پنهنجي شاگردن، عزيزن، علائقي واسين جي دلين ۾اڄ به زندهه آهي. اڄ به سندس هزارين شاگرد، عزيز ۽ ڳوٺ وارا سندس ڪيل سماجي خدمتن ۽ علم جي واڌاري لاءِ ڪيل غير معمولي خدمتن سبب کيس وساري ناهن سگهيا، استاد عتيق الله چنجڻيءَ جنهن پنهنجي بهترين اخلاق سٺي، نماڻي، شفيق طبعيت ۽ سماج ۾ ادا ڪيل نرالي انداز سبب تعلقي وارهه توڙي ٻين ضلعن جي ماڻهن جي دلين ۾ ٿورڙي ئي عرصي ۾وڏي جاءِ ٺاهي ورتي هئي، جنهن ڪري کيس سڀني حلقن ۾ عزت ۽ مان جي نگاهه سان ڏٺو ويندو هو، سنڌ جي تاريخ ۾ اهڙن فرد جي ڪردار تي لکڻ توڙي سندن يادگيرين کي روشناس ڪرائڻ وقت جي اهم ضرورت آهي.

سيد ممتاز علي شاهه بخاري - مٺل جسڪاڻي


سيد ممتاز علي شاهه بخاري
ماهر زرعي محقق ۽ آبادگار
مٺل جسڪاڻي
زندگي هڪ سفر آهي، ان سفر ۾ مختلف موقعن تي مختلف ماڻهو همسفر رهندا آهن. ماهر زرعي محقق ۽ آبادگار سيد ممتاز علي شاه بخاري سان پهرين ڪا سڃاڻپ نه، پوءِ پري کان ڏيٺ ويٺ ۽ دعا سلام، پوءِ ڪجهه سال هڪ ئي ڪمري ۾ ويهي، نوڪري ڪرڻ دوران روز ملڻ، روز ڪچهريون ڪرڻ، حال احوال ڏيڻ وٺڻ ٿيو، تنهن کان پوءِ ڪي سال ٿيا، چاهڻ باوجود ملاقات نه ٿي سگهي، البت ساڳين دوستن ۽ واسطيدارن معرفت سلامن جي ڏي وٺ جاري رهي. اوچتو عالمي اوطاق وسيلي هاڻ ذري گهٽ روزانو رابطو ٿيندو آهي.

سوڀو گيانچنداڻي

سوڀو گيانچنداڻي
سنڌ جو هڪ سپوت
مختصر تعارف
نالو: سوڀو گيانچنداڻي
پيءُ جو نالو: ٽنورمل گيانچنداڻي
والده جو نالو: پدما
جنم جي تاريخ: ۳ مئي ۱۹۲۰ع
جنم جو هنڌ: ڳوٺ ٻنڊي تعلقو ڏوڪري، ضلعو لاڙڪاڻو.
زال: ليلان
اولاد: ٻه؛ ڪنعيا لال سرڳواسي ۽ خوبچند
ڀائر: ڪيولرام سرڳواسي
ڀينرون: ڪلياڻي، پريميشوري (سرڳواسي) وديا ۽ ساوتري

17 June, 2018

محمد يوسف سومرو


محمد يوسف سومرو
محنت ۽ ماڻهپي جو انمول ڪردار
سارنگ منير سومرو
اڄ پوري دنيا ۾ انهن پورهيتن جو عالمي ڏينهن ملهايو ويندو جيڪي سال جا سڀ ڏينهن اسان سان ملهائيندا آهن، جيڪي سال جون سڀ محنتون اسان جي نالي ڪندا آهن، جن ڪڏهن به پاڻ ڏانهن ناهين ڏٺو ته هنن جو ڪهڙو حال آهي هنن جي گهر ۾ ڪهڙيون پريشانيون بيماريون ۽ لاچاريون آهن، بس هنن جي زندگيءَ جو هڪ ازم، جذبو ۽ جوش هوندو آهي ته هنن لٽائڻ ڪڏهن به سکيو ناهي، بهانن جي هنن کي خبر نه آهي، هو سکيا آهن ته اها جرئت محنت جذبو ۽ سچائي جيڪا هنن جي زندگيءَ جو واحد سرمايو آهي جنهن جي سهاري هو جيئندا آهن.

فقيرو مينگهواڙ


فقيرو مينگهواڙ
مٽيءَ مان بي مثال مجسما ٺاهيندڙ؛ اک مٽيءَ ۾ کليس، مٽيءَ سان کيڏيو ۽ مٽيءَ کي پنهنجي فن ۽ روزگار جو وسيلو بڻايائين
خميسو دائوداڻي
ٽنڊوالهيار جو فقيرو مينگھواڙ المعروف فقيرا، جنهن مٽيءَ مان اهڙا ته مجسما ٺاهيا آهن جو ڏسڻ وارن کي آڱريون ڏندين اچيو وڃن ٿيون. فقيرو اهڙا ته مجسما ٺاهي ٿو، جن کي ڏسي، انسان جو عقل دنگ رهجيو وڃي. فقيرو عظيم مصورن مائيڪل اينجلو ۽ جان برنيني جو هڪ روحاني شاگرد ٽنڊوالهيار ۾ به رهندو آهي. نالو اٿس فقيرو مينگهواڙ المعروف فقيرا ...

16 June, 2018

علي روشن شيخ


علي روشن شيخ
اسٽيج ڊرامن کي نئين روشني ڏيندڙ، ڪھاڻيڪار، ڊرامه نگار، شاعر، ھدايتڪار ۽ ھڪ گھڻ ڳڻو انسان
رضوان گــل
فنونِ لطيفا جي مڙني شعبن جي پنھنجي پنھنجي اھميت آھي پر ھن وقت ترقي پذير کان ويندي ترقي يافته ملڪن ۾ عام ماڻھن تائين سجاڳي ۽ شعور پھچائڻ جو عوامي طريقو ٿئيٽر بڻجي چڪو آھي جنھن ذريعي سماج ۾ مثبت تبديليون رونما ٿين ٿيون جنھن جا بھتر نتيجا پڻ حاصل ٿين ٿا. ٿئيٽر ذريعي عام ماڻھن تائين سڌيءَ ريت پيغام پھچي ٿو جنھن جو ھاڪاري اثر ظاھر پڻ ٿئي ٿو. لاڙڪاڻو جيڪو ٿئيٽر جي حوالي سان پنھنجو شاندار ماضي رکندڙ آھي اتي حال ۾ به ٿئيٽر سان لنئون لائيندڙ ڪيترا ئي اھم نالا موجود آھن جن ۾ لاڙڪاڻي جو نالو روشن ڪري پاڻ مڃرايو آھي، اھڙين شخصيتن ۾ پنھنجي نالي جھڙو روشن خيال ۽ ٿئيٽر جي دنيا ۾ پنھنجي ڏاھپ جي روشني ڦھلائيندڙ شخص اسان جو پيارو ساٿي علي روشن شيخ پڻ شامل آھن جنھن پنھنجي محنتن سان سلسليوار ڪاميابيون ماڻيون آھي.

سُکان ڀاڄائي


سُکان ڀاڄائي
وقت کان اڳ وڇڙي ويل مزاحمتي ڪردار
حميده گهانگهرو
سکان ڀاڄائي، سکان ڀيڻ يا سکان ڪامريڊ! اصل ۾ انهن ٽنهي لفظن جو بهترين سنگم سکان ڀاڄائي آهي، ڇاڪاڻ جو ٿر جي وارياسي دڙن جي اڏامندڙ واريءَ جي زوزاٽن جيان نوجوان خوبصورت پنهنجي پيار ۽ زندگيءَ جي جيون ساٿي ڄام ساقي سان نينهن جو ناتو جوڙي جڏهن ڪلهو ڪلهي ۾ ملائي زندگيءَ جي سفر جي ابتدا ٿي ڪري ته هوءَ وساري ٿي ڇڏي ته هن صرف گهر، مڙس، زال ٻارن جا خواب کڻي هڪ نئين وچن سان زندگيءَ جو فيصلو ڪيو آهي. پر هوءَ ٿر جي سڪل، بکايل، اڃايل، مفلس، مخلص، مظلومن ٿرين جي درد کي پنهنجي دل ۾ سانڍي جوان ٿئي ٿي ۽ جڏهن کيس ڪا منزل نظر اچي ٿي ته علم کڻندي دير نٿي ڪري.

ڪامريڊ ڄام ساقي

ڪامريڊ ڄام ساقي

تنهنجو ساٿي منهنجو ساٿي

سر بزم یار چلے گئے

عاجز جمالي



ماڻهوءَ کي سمجهڻ لاءِ حياتي ڪافي نه ٿي رهي پر عشق کي سمجهڻ اڃا به اوکو ڪم آهي. عشق کي سمجهڻ لاءِ زمانا گهرجن ٿا، ڪيئي زندگيون گهرجن ٿيون. هُو جيڪو هڪ ماڻهو هو، پر تاريخ لاءِ هُو هڪ مونجهارو ثابت ٿيو، هُو تاريخ کي ڇرڪائيندو رهيو. هُو عاشق هو ته لکين ماڻهن جو محبوب به هو. هُو صوفي هو لا ڪوفي هو، هُو مرشد هو ته سندس هزارين مريد هئا. هُو باغي هو ته هن سنڌ ۾ هزارين باغي پيدا ڪيا. هُو انقلابي هو، هُو اڏول هو، هُو شاعر هو، هُو صحافي هو، هُو پورهيت به هو ته پورهيت اڳواڻ به هو. هُو ڀٽائيءَ جو سر کاهوڙي هو ۽ چوندو هو ته،

نه ڪا ڪن فيَڪون هئي نه ڪو لڱ لحم

بنيو هو نه بت ۾، اڃا ڪي آدم،

مون توهين سين سڱ، اها ساڃاءِ سپرين (شاهه)

اياز گل

اياز گل
نئين ٽهيءَ جو محبوب شاعر
دولت رام کتري
شاعري، دل جي ڪيفيت جي اظهار جو، ٻيو نانءُ آهي. اُهي دل جون ڪيفيتون، جڏهن لفظن جو روپ وٺي، ڪنهن شاعر جي دل مان اُڀرن ٿيون ته اهو شاعر پنهنجي دل جي دردن جو داستان، شاعريءَ جي روپ ۾ لکي وٺي ٿو. شاعري، فائن آرٽس سان واسطو رکندڙ اُها صنف آهي، جنهن ۾ خيالن جي گهرائيءَ سان گڏوگڏ موسيقي پڻ شامل آهي. ارسطو، پنهنجي ڪتاب Poetics ۾ لکيو آهي ته؛ ”شاعريءَ جو رجحان بدلجندو رهي ٿو.“ منهنجي خيال ۾؛ ادب هڪ وهندڙ نديءَ مثل آهي، جنهن جي هر لهر ۾ سدا نئون آب تاب آهي. سنڌي ادب جي وهندڙ نديءَ ۾ ڪيترا ئي اڻ ڳڻيا نالا آهن، جن سنڌي ٻوليءَ جي اوسر لاءِ لاڀائتو ڪم ڪيو آهي. انهن نالن ۾ هڪڙو نالو سنڌ جي خوبصورت شاعر اياز گل جو پڻ آهي، جيڪو نئين ٽهي جو محبوب شاعر آهي. اياز جي شاعري، سنڌي ٻوليءَ ۽ ادب لاءِ خاص اهميت جي حاصل آهي.

15 June, 2018

شاهه محمد ”ثاقب“ منگي


شاهه محمد ”ثاقب“ منگي
حسيب ناياب منگي
سنڌ جي وڏن ناليوارن اُستادن، شاعرن ۽ موسيقي جي ڄاڻن ۾ سندس شمار ته لاشڪ ٿيندو هو، پر هُو سنڌ جي انهن انسانن ۾ به ليکيو ٿي ويو جن کي شاهه لطيف رح جي ڪلام سان گهڻو چاهه هو. اُٿندي ويهندي سيدنا لطيف جي ڪلام مان مثال پيش ڪري ڀٽائي گهوٽ لاءِ چوندو هو ته “لطيف سائين نه صرف اسان جي موجوده دور پر صدين جو ترجمان آهي، هو پنهنجي ڪلام ۾ انسانيت جو درس ڏيندي زندگي جا راز ٿو سمجهائي”. ڀٽائي کيس گهڻو تڻو ياد هو. اهو اثر هجي به ته ڇو نه؟ جو شڪارپور ضلعي جي ماڻهن جو شاهه سائين سان بيحد پيار رهيو آهي. مجموعي طور تي شاهه ۽ سندس ڪلام تي شڪارپوري ڏاهن گهڻو ادبي ڪم ڪيو آهي.  شاهه جي رسالي جي ترتيب جي حوالي سان جيڪڏهن ڳالهه ڪجي ته عثمان علي انصاري ۽ عبدالغفار دائود پوٽي جو جنم ڀومي شڪارپور! جن رسالي کي منفرد انداز سان سهيڙي پاڻ مڃرايو. شاهه سائين جي ڪلام جو ترجمو هجي ته “سوم دت گاجرا” جو شاهه جي رسالي مان “سر ڪيڏاري” جو انگريزي ترجمو، ورهاڱي کان اڳ ڇپجي منظر عام تي آيو، “گنج” جو انگريزي ترجمو آغا محمد يعقوب خان ڪيو، آغا سليم جو انگريزي ترجمو به جڳ جي سامهون آيو ته شيخ اياز ۽ آغا سليم اردو ۾ ڀٽائي کي متعارف ڪرايو، نياز همايوني فارسي ۾ ڀٽائي جا ڪجهه سُر ترجمو ڪيا. تن سڀني جي جنم ڀومي اسان جي سڻڀي مٽيءَ واري شڪارپور آهي. مولانا دين محمد وفائي، مولانا عبدالڪريم چشتي، ڪريم بخش خالد، ڊاڪٽر ميمڻ عبدالمجيد سنڌي، ڊاڪٽر بشير احمد شاد ۽ عبدالحي ميمڻ جا ڀلاري ڀٽائي تي ڪيترائي ڪتاب ڇپيل آهن. سوين شڪارپوري قلم ڌڻين شاهه جي فن ۽ فڪر کي عام ڪرڻ لاءِ گهڻو ڪجهه لکيو آهي، نه صرف ايترو پر هتان جي اشاعتي ادارن شاهه سائين تي لاتعداد ڪتاب ڇپائي اهو واضع ڪيو آهي ته ڀٽائي جو اثر اسان تي ڪيڏو نه پيو آهي ۽ ان کي ڪيڏي نه ڪشادي دل سان اسان قبول به ڪيو آهي. اسان ته ڀٽائي جي پيغام کي جڳ ۾ عام ڪرڻ لاءِ سوين ورق ورائي، هزارين صفحا تحرير ڪيا آهن، ڀٽائي کي عام ڪرڻ لاءِ پاڻ پتوڙيو آهي. کيئلداس “فاني” جهڙي طرح “نيوايرا هاءِ اسڪول” شڪارپور ۾ نورالدين سرڪي کان شاهه جا بيت انگريزي ۾ ترجمو ڪرائي سڀ کي حيران ڪندو هو، تهڙي طرح ادبي محفلين ۾ يا عام ڪچهرين ۾ شڪارپور جي مشهور استاد ۽ شاعر سائين غلام نبي “مير” شاهه جي شعر جون سمجهاڻيون ڏئي ماڻهن کي ٻڌائيندو هو ته ڀٽائي جو پيغام ڪهڙو ۽ ڪيڏو نه وڏو آهي سي سمجهاڻيون پڻ اڄ تائين هتان جي شعوري شهرين کان وسريون ناهن اهڙي طرح سائين شاهه محمد “ثاقب” جو لطيف سائين سان اُنس انهن ماڻهن کان ڪڏهن نه وسريو هوندو جن کي منگي صاحب ڪچهري جو قرب حاصل ٿيو هوندو.

بادام ناتوان


بادام ناتوان
مضمونن کي فڪشن جو روپ ڏيندڙ پهرين عورت ليکڪه
حسيب ناياب منگي 
انساني معاشري ۾ عورتن جي سجاڳي، علم ۽ ادب ڏانهن کين راغب ڪرڻ، انهن جي حقن لاءِ لکڻ ۽ لکي پاڻ مڃرائڻ ۾ جيڪو ڪردار سنڌي ادب اندر بادام ناتوان جو ادا ٿيل آهي، سو ڪنهن کان ڳجهو ڪونهي. اهو به هڪ دور هو جو ماهوار نئين زندگي ۽ ٻين رسالن ۾ سنڌي ادب لاءِ محترمه زينت عبدالله چنا گهڻو لکندي هئي ته سڀني جون ڏندين آڱريون اچي وينديون هيون. تن ڏينهن ۾ عورتن کي صلاحون ڏيندي، انهن جي حقن لاءِ شڪارپور مان بادام ناتوان جهڙي قلمڪاره لکڻ شروع ڪيو ته سڀني جي اکين آڏو سندس قابليت جا جوهر آيا. هڪ ٻئي پٺيان سندس ڪتاب ڇپيا ته بادام ناتوان جي مطالعي ۽ مشاهدي جي جڳ کي پرک ٿي. هڪ طرف سندس تحريرون سنڌي ادب ۾ اهم جاءِ والارينديون ويون ته ٻئي طرف سنڌ جي نارين جن جي پهچ ڪتابن تائين ضرور هئي تائين حق ۽ سچ، سمجهه ۽ ساڃاهه، شعور ۽ علم توڙي نصيحت جي ڳالهه پهتي، جنهن عمل سان عورتن ۾ معاشري اندر ذميوارين کي نڀائڻ ۽ حقن لاءِ پاڻ پتوڙڻ جو جذبو جاڳيو. بادام ناتوان جو قلم جنهن تيزيءَ سان هليو، تيڏي تيزيءَ سان اسان کيس وساري ڇڏيو. ٿيڻ ته ائين کپندو هو ته سندس علمي پورهيو نصابن ۾ شامل ٿئي ها، ڪاليجن ۽ يونيورسٽين اندر پڙهايو وڃي ها، پر اهو ڪجهه به نه ٿيو ته سندس قلمي ڪتاب منظر عام تي آڻايا وڃن ها. اها به افسوس جهڙي ڳالهه آهي ته جن ادب ۽ سماج جي سيوا ڪندي پنهنجون حياتيون گذاري ڇڏيون تن جا نه ته تذڪره محفوظ ٿي سگهيا نه وري سندن اڻڇپيل ڪتاب ئي منظر عام تي آيا.

ڊاڪٽر ليلارام ڦيرواڻي


ڊاڪٽر ليلارام ڦيرواڻي
سورهيه منهنجي ديس جا
حسيب ناياب منگي   
سنڌ ڌرتيءَ جي جهولي ۾ ڪي اهڙا گوهر به آيا جن پنهنجي ڏات سان سنسار جي ڏکويلن جي سار لڌي. پنهنجي پنهنجي علائقي جي ترقيءَ لاءِ پاڻ پتوڙي ڏيکاريو. اهڙن ئي لعلن مان ڊاڪٽر ليلارام ڦيرواڻي به هڪ ٿي گذريو آهي. جنهن شڪارپور جي شهرين کي ڀلائي جا ڏس ڏسيا. اچو ته سندس جيونيءَ ۾ جهاتي پائي ڏسون ته هو ڪيڏو نه مهان هو ۽ اسان کيس ڪئين نه وساري ويٺاسين.

گوبند پنجابي


گوبند پنجابي
سنڌي ڪهاڻي جو پهريون ترقي پسند ليکڪ
حسيب ناياب منگي
۱۴ آگسٽ ۲۰۰۹ع واري روزانه ڪوشش اخبار ۾ اها خبر پڙهي ڏاڍو افسوس ٿيو ته ”سنڌي ٻوليءَ جو ترقي پسند ليکڪ گوبند پنجابي لاڏاڻو ڪري ويو“ سرڳواسي جو شمار سنڌ ۽ هند جي ناميارن ڪهاڻيڪارن ۾ ٿيندو هو، هو شڪارپوري هو ورهاڱي جي وڍن جو شڪار ته ٻين جيان هو به ٿيو پر جلاوطن سڏرائڻ بدران هن جي من اندر اهو وشواس قائم رهيو جنهن جو اظهار به پاڻ ڪري ويو هو ته ”جهڙي آيس جيئن، تهڙي وينديس تيڏانهن“!

پروفيسر شيوارام ڦيرواڻي

پروفيسر شيوارام ڦيرواڻي
سنڌي ٻولي جو ناميارو نثرنويس
حسيب ناياب منگي
شيوا رام ولد نرسنگهداس جو جنم شڪارپور ۾ ۱۸۶۷ع ڌاري ٿيو. جنهن اڳتي هلي اعلي ڪارناما سرانجام ڏنا ۽ شڪارپور جي تاريخ ۾ پنهنجو نانءُ مٿانهون ڪيو. سندس تعليمي سفر جي شروعات، شڪارپور مان ئي ٿي ۽ بمبئي جي يونيورسٽيءَ ۾ ايم اي جو امتحان امتيازي حيثيت سان پاس ڪيائين. بعد ۾ بمبئي يونيورسٽيءَ ۾ ۱۹۱۲ع ڌاري پروفيسر مقرر ٿيو ۽ ۱۹۲۴ع ۾ بمبئي يونيورسٽيءَ مان پروفيسري ڇڏي اچي شڪارپور ۾ رهيو.

قلب علي جتوئي


قلب علي جتوئي
سنڌ جو ناليوارو ملهه پهلوان
حسيب ناياب منگي
سنڌ اندر ڪيترن ئي املهه ماڻڪن جنم وٺي پاڻ ملهايو آهي، انهن ڪردارن جي نالي پٺيان گهڻا ئي ڪردار روشن ٿي اڀري پڻ آيا آهن، ڪي علم ادب جي خدمت ته ڪري انسان دوستيءَ ۾ پنهنجو نانءُ ڇڏي ويا. ڪن سياست ۽ صحافت ۾ پاڻ ملهايو ته ڪن وري راندين ۾ حصا وٺي پنهنجي محنت سان پاڻ چمڪايو. سنڌ اندر “ملهه” جا ملاکڙا سالن کان هلندا اچن ٿا جنهن ۾ پهلوان پنهنجي فن جو مظاهرو ڪندا آهن. جيتوڻيڪ ملهه سنڌين جي ثقافت ۾ اچيو وڃي ٿي ۽ پاڻ وٽ لڳندڙ ميلن ۾ ان جا وڏا ميڙ ڏسڻ ۾ اچن. ملهه وڙهڻ لاءِ ميدان جي سجڻ کان مڙس جو ميدان ماري اچڻ تائين جا مرحلا ڏسڻ وٽان هوندا آهن.

شهيد غلام سرور جتوئي


شهيد غلام سرور جتوئي
سنڌ جو مشهور ملهه پهلوان
حسيب ناياب منگي
سنڌ ۾ ملاکڙو يا ڪُشتي عام آهي، تنهن کي ملهه چون ٿا. هيءَ سنڌ ۾ وڏي عرصي کان وٺي رائج آهي. ملهه سنڌين جي طاقت آزمائيءَ سبب جڳ ۾ تمام گهڻي مشهور آهي. اسان وٽ ئي نه پر ترڪي، روس، ايران ۽ افغانستان توڙي ٻين ملڪن ۾ به هيءَ زور آزمائي ٿيندي رهي جتي نه صرف سندن نالا الڳ آهن بلڪ فني حوالي سان به فرق رکن ٿيون. اسان وٽ ملهه ۾ کاٻي ڪلهي جي زور تي جڏهن ته دنيا ۾ ٻي ڪٿي ساڄي ڪلهي سان زور لڳائي کيڏي ويندي آهي. ملهه يا ملاکڙو سنڌ ۾ مختلف جاين تي سالن کان ٿيندو اچي، جنهن ۾ پهلوان فن جو مظاهرو ڪري پنهنجي طاقت کي سڀ جي سامهون نروار ڪندو آهي. سنڌ ۽ سنڌين وٽ اهو سلسلو سالن کان هلندو اچي ۽ ملهه کي ته  اسان جي صوبي جي قومي راند تسليم ڪيو وڃي ٿو. ملهه ۽ پهلوانن جي حوالي سان ڪم ڪرڻ کان پوءِ معلوم ٿو ٿئي ته سنڌ ۾ پهلوانن جون محنتون تذڪري لائق آهن. اسان جي سنڌ جو هڪ اهڙو ماڻڪ ٿي گذريو آهي جنهن نه صرف ننڍڙي عمر ۾ پاڻ مڃرائي ڏيکاريو پر پهلوانن لاءِ به پاڻ پتوڙي ڏيکاريو.

14 June, 2018

مهدي حسن


مهدي حسن
موسيقيءَ جي هڪ دؤر جي پڄاڻي
حسام ميمڻ
نٽشي جو هڪ قول آهي ته،
Life would be a mistake, without music
زندگيءَ جي هن افراتفريءَ ۾ موسيقي ئي هڪ اهڙو ذريعو بچيو آهي، جيڪا ٻڌي ڪري ماڻهو پنهنجي من کي سڪون ڏئي سگهي ٿو، پر موسيقي جنهن تي مختلف تجربا ٿيندا رهيا آهن، اسان وٽ به موسيقيءَ جو ٻيڙو به ٻين شين سان گڏ ٻُڌي رهيو آهي، سچ اهو آهي ته سٺي موسيقيءَ جو اسان وٽ به قحط اچي رهيو آهي، نجي چئنلس تي موسيقيءَ کان وڌيڪ الٽرا ماڊرن فيشن ڏيکاريا پيا وڃن. ان ڪمزور حالت جي باوجود به ڪي آواز اهڙا آهن، جن موسيقيءَ جي خوبصورت ڌاري کي پوتر نديءَ وانگر وهايو آهي

13 June, 2018

اسحاق راهي


اسحاق راهي
 گل اهڙي طرح ٿا هوا ۾ لڏن، ڪلام جو شاعر.
آزاد انور ڪانڌڙو/ميهڙ
ناميارو شاعر ۽ اديب اسحاق راهي ۶ جون ۱۹۹۴ع تي ادبي مجلسن، ميڙاڪن ۽ ڪچهرين کي ويران ڪري، دوستن کي روئندو ڇڏي پنهنجي مالڪ حقيقي سان وڃي مليو. سندس اوچتي جدائيءَ سان سنڌي ادب، خاص طور تي سنڌي شاعريءَ جي دنيا ۾ هڪ وڏو خال پيدا ٿيو آهي. اسحاق راهي پنهنجي شاعريءَ جي هر صنف کي حسين کان حسين بنائڻ جي سلسلي ۾ فني تجربا ڪيا. ان لحاظ کان سنڌي ادب ۾ راهي صاحب کي چوٽيءَ جي وڏن شاعرن ۾ جڳهه ملي ۽ فني لحاظ کان سنڌي شاعريءَ ۾ انفرادي مقام ماڻيو. اسحاق راهي جو پورو نالو محمد اسحاق سومرو ولد محمد صالح سومرو هو. سندس  جنم ميهڙ ۾ ۹ اپريل ۱۹۳۵ع تي ٿيو. سندس وڏا ڪنڊياري تعلقي جي بکري ڳوٺ جا رهاڪو هئا ۽ زماني جي گردش سبب ميهڙ اچي آباد ٿيا. راهي صاحب پرائمري تعليم ميهڙ جي پرائمري اسڪول ۾ ورتي، پهريون ۽ ٻيو درجو کيس سنڌ جي نامياري دانشور، محقق، نقاد، ۽ سنڌي ادبي بورڊ جي رسالي ٽماهي مهراڻ جي ايڊيٽر مولانا غلام محمد گرامي  پڙهايو، جو ان وقت ميهڙ ۾ استاد هو. ان طرح مئٽرڪ ميهڙ هاءِ اسڪول مان پاس ڪيائين. ڏهون درجو کيس سنڌ جي هڪ ٻئي مشهور اديب، دانشور، محقق، مترجم سائين م ن محزون (محمد نواز ڀٽي) پڙهايو. پاڻ پرائمري استاد جي حيثيت سان پنهنجي سروس جي شروعات ڪيائين. ان کان پوءِ زراعت کاتي ۾ نوڪري ڪيائين، جتي آخر تائين ميهڙ ۾ فيلڊ اسسٽنٽ هو. هو ڪيترين ئي ادبي ۽ سماجي تنظيمن سان لاڳاپيل رهيو، جن ۾ بزمِ لطيف نصير آباد جو جنرل سيڪريٽري، بزم اڪبر ميهڙ جو جنرل سيڪريٽري،  جوائنٽ سيڪريٽري، سنڌ ڪلچر ڪائونسل ضلعي دادو جو آرگنائيزر ۽ حيدرآٻاد ڊويزن جو جنرل سيڪريٽري، بزم طالب الموليٰ خيرپور ناٿن شاهه جو نائب صدر، بزم صرير پنهور ميهڙ جو سرپرست اعليٰ، سنڌي ادبي سنگت ميهڙ جي ڪاروباري ڪميٽيءَ جو ميمبر، رابيل شر ادبي فورم ميهڙ جو ميمبر، بزم گرامي ميهڙ جو سرپرست اعليٰ ۽ ٻين سماجي تنظيمن سان وابسته رهيو. راهي صاحب کي شاعريءَ جو شوق ۱۹۵۶ع ۾ جاڳيو ۽ ان وقت جتي به مشاعرا ٿيندا هئا، اتي وڃي شريڪ ٿيندو هو. نامياري شاعر نشتر ناٿن شاهي جي صحبت ۾ ان شوق ۾ واڌارو ٿيو. ان طرح مولانا غلام محمد گرامي، ٽماهي مهراڻ وسيلي راهي صاحب جي شاعريءَ ۾ رهنمائي ۽ رهبري ڪئي. راهي صاحب جي ڪلام ۾ جماليات ۽ سوزو گداز سان گڏ ماحول ۽ زندگيءَ جي مسئلن ۽ معاملن جي ترجماني موجود آهي. سندس ٻولي سادي، مٺي ۽ من موهيندڙ آهي. کيس شاعريءَ جي تقريباً سڀني صنفن تي دسترس حاصل هئي. سندس انداز بيان ۾ اصليت ۽ صداقت جا نماڻا ۽ سٻاجهڙا عنصر موجود آهن، جي پڙهندڙ کي متاثر ڪرڻ ۾ دير نٿا ڪن. اسٽيج تي ڪلام پڙهڻ جو سندس ڍنگ به نهايت منفرد هو. سندس انداز بيان محفل ۽ سامعين کي پاڻ ڏانهن ڇڪي وٺندو هو. سندس ڪلام سريلو ۽ مترنم آهي. ان ڪري ترنم سان پڙهڻ ۾ وجد انگيز ۽ روح پرور ڪيفيتون ٿو پيدا ڪري. سندس ڪلام ۾ بي پناهه سادگي ۽ رواني آهي. ان ڪلام جي مطالعي مان سندس فني پختگي ۽ قادر الڪلامي جو اندازو لڳائي سگهجي ٿو. راهي صاحب سڄي عمر خاموش علمي ۽ ادبي خدمت ڪندي گذاري. هو ذاتي زندگيءَ ۾ نهايت قربائتو. خوش مزاج، سادگي پسند، ڪچهريءَ جو ڪوڏيو ۽ مجلس جو مور هو. سندس ڪلام سنڌيءَ جي سمورن رسالن ۽ اخبارن ۾ ڇپيل آهي، خاص طور تي ٽماهي مهراڻ ۾ شايع ٿيندو رهيو ۽ وقت بوقت ريڊيو پاڪستان حيدرآباد، خيرپور، ڪراچي ۽ ڪراچي ٽي وي اسٽيشن تان پڻ نشر ٿيندو رهيو آهي. اسحاق راهي پاڻ هڪ اشاعتي اداري “سرمد پبليڪيشن” ميهڙ جو بنياد وجهي ان اداري پاران علامه مستاني سيوهاڻي (رحمت الله ابڙو) جو ناول “ٻير جي ڍنگهري” ۽ هڪ سئو اديبن ۽ شاعرن جي سوانح عمرين تي مشتمل ڪتاب “وڻجارا” ڇپرايا. سندس وڇوڙي جي سترهن سالن بعد سنڌي ادبي سنگت ميهڙ اسحاق راهي جو پهريون شعري مجموعو “مگر تون مان نه هونداسين” ڇپرائي هڪڙو فرض نڀايو ۽ قرض ادا ڪيو آهي. سندس ڪتاب تي برک شاعر عنايت بلوچ، تاج جويو، جوهر بروهي، احمد خان مدهوش، امتياز عادل سومرو، شيخ اسحاق دانش، ادل سومرو ۽ آزاد انور ڪانڌڙو به ٻه اکر لکيا آهن.

غلام حسين خواجا - حميده گهانگهرو


غلام حسين خواجا
ڏک ڀريو وڇوڙو
حميده گهانگهرو
ڪي ناگهاني اوچتو جا موت ڏاڍو جهوري ڇڏيندا آهن. يقين نه اچڻ واري صورت ۾ ڪيئي سوال ذهن ۾ گهمندا ڦرندا رهندا آهن پر ڪنهن به سوال تي وس نه هلي سگهندو آهي. بلڪل اهڙي طرح ٽيون ڏينهن اوچتو هڪ خبر ڏاڍي تڪليف ڏيندڙ هئي. اسڪول جي زماني کان تنظيمي سرگرمين ۾ تمام گهڻو حصو وٺي شاگردن جي حقن لاءِ جاکوڙيندڙ اسڪول يونين جو ساٿي غلام حسين خواجا هن دنيا مان لاڏاڻو ڪري ويو.