; سنڌي شخصيتون: May 2014

19 May, 2014

اداڪاره شيلا راماڻي

اداڪاره شيلا راماڻي

محمد عثمان ميمڻ



هندستان جي پهرين سنڌي فلم ’اباڻا‘ (۱۹۵۸ع) جي هيروئن شيلا راماڻيءَ، جنهن جو تعلق سنڌ مان لڏي ويل هندو سنڌي ڪٽنب سان هو، ۱۹۴۲ع ڌاري نوابشاهه جي ڳوٺ ڀرين ۾ ڄائي. سندس خاندان جي باري ۾ گهڻي معلومات نٿي ملي. فلم ’اباڻا‘ ۾ ساڌنا سندس ننڍي ڀيڻ جو ڪردار ادا ڪيو هو، جنهن کانئس آٽوگراف گهريو ته ان وقت شيلا راماڻيءَ کيس چيو هو ته هڪ ڏينهن اهڙو ايندو جو تون وڏي اسٽار ٿيندينءَ ۽ آءٌ تو کان آٽوگراف وٺنديس. شيلا راماڻيءَ جي اها ڳالهه پوءِ سچي ثابت ٿي. شيلا راماڻيءَ پاڻ به هندي سينيما ۾ چڱو نالو ڪڍيو. جڏهن ته پاڪستاني فلمساز شيخ لطيف سندس چاچو چيو وڃي ٿو، جيڪو لڇو جي نالي سان سڏبو هو. هن پتن (۱۹۵۵) خزان ڪي بعد (۱۹۵۵) دربار حبيب جهڙيون فلمون ٺاهيون.

سيد صدرالدين شاهه راشدي

سيد صدرالدين شاهه راشدي
ڏات جي ڏيهه ۾، رات ٿيڻي نه آ..!
سنڌ جو سهڻو شهر نئون ديرو هڪ تاريخ ساز شهر واري حيثيت رکي ٿو، ڇاڪاڻ جو هن شهر ۾ اهڙن لافاني ڪردارن جنم وٺي تاريخ جي ورقن کي هر دؤر ۾ پئي اجاريو آهي، جن جو ڪم ۽ ڪردار سندن ذات ۽ ڏات جي حوالي سان رهندي دنيا تائين هر جاءِ، هر هنڌ ڳائبو رهيو آهي. هن شهر ڄاون سدا ملوڪ سٻاجھن انسانن جهڙوڪ:
ملڪ جي پهرين چونڊيل وزير اعظم قائد عوام شهيد ذوالفقار علي ڀٽي، نامياري محقق پير حسام الدين شاهه راشديءَ، شهيد راڻي محترمه بينظير ڀٽو، نامياري علمي شخصيت مهتاب اڪبر راشدي، هند توڙي سنڌ جي نامياري شاعر پرڀو وفا، سنڌ ڌرتيءَ جي البيلي شاعر عبدالغفار تبسم، سنڌ جي نامور صحافي، ليکڪ ۽ قانوندان پير علي محمد شاهه راشديءَ، نامور شاعر ذوالفقار راشديءَ، سهڻي شاعر منٺار سولنگيءَ، نامياري راڳي مريد عباس ڪٽپر شهيد ۽ ٻين پنهنجو سَت توڙي رت ڏيئي هر دؤر ۾ هن شهر کي سندس نالي ’نئين ديري‘ جيان هميشه نئين کان نئون ۽ اجري کان اجرو بڻايو آهي ۽ مٿس پراڻ پڻي جي دزَ چڙهڻ ناهي ڏني.

04 May, 2014

فقير منور علي دايو- ناصر قاضي

فقير منور علي دايو
صوفي منش راڳي
ناصر قاضي
صوفي شاهه عنايت شهيد جھوڪ ڌڻي سنڌ جي اصول پرست با صفا صوفين جي هڪ اهڙي جماعت جو سرواڻ هو، جيڪا جماعت ڏاڍ ۽ جبر جي آڏو عام انسان خاص طور تي مزدورن، هارين، نارين ۽ محنت ڪشن جي حقن جي حفاظت جي علمبردار بڻجي ميدان عمل ۾ آئي. صوفي شاهه عنايت ’جيڪو کيڙي سو کائي‘ جو نعرو بلند ڪري، هڪ امر انقلاب آندو. هن سالڪ صوفيءَ ڏاڍن سان جنگ جوٽي، نه صرف هيڻن جي حمايت ڪئي، پر اهو به ثابت ڪري ڏيکاريو ته صوفيءَ جو مسلڪ صرف ساز سرود تي ڪنڌ جھوٽي راڳ ۽ ويراڳ ۾ گم ٿيڻ نه آهي، پر ضرورت وقت ڏاڍ سان جنگ جوٽي مقتل جي سازن تي، تلوارن جي جھنڪار سان سر نچائڻ به سچي صوفيءَ جو عين مسلڪ آهي. سنڌ جي صوفين ڌرتيءَ جي امن جي آبياريءَ لاءِ پنهنجا سر ڏيڻ کان به ناهي ڪيٻايو، صوفين جي هيءَ ڌرتي هميشه امن ۽ ڀائپيءَ جو پيغام ڏيندي رهي آهي، جيڪو پيغام سنڌ جي صوفين جھر جھنگ وڃي پهچايو آهي.