ڪي وڻندڙ شخص به ڪيترن کي ڪڏهن ڪڏهن نه وڻندا آهن ۽ وري ڪي نه
وڻندڙ به ڪنهن نه ڪنهن خاصيت سبب گهڻن کي ئي وڻندڙ لڳندا آهن. ادب هڪ عجيب طلسمُ
آهي، نثر ۽ نظم تي پنهنجي پنهنجي ڇاپ ڇڏيندڙ ڪيترائي صاحب قلم ديس پرديس ۾ مقبول
آهن، پر گهڻڪنڊي قابليت وارا اديب ايترا گهڻا نظر نه ايندا.
”راند ته ملهه ۽ ملهه ته شير ميربحر.“ هيءَ چوڻي 1970ع واري ڏهاڪي
۾، ان وقت مشهور ٿي هئ،ي جڏهن ليمن ۽ انبن جي باغن جي حوالي سان سنڌ ۾ پنهنجي
منفرد سڃاڻپ رکندڙ ساهتي پرڳڻي جي تعلقي ڪنڊيارو جي هڪ ننڍڙي ڳوٺ موسوديري ۾ جنم
وٺندڙ نوجوان، شير ميربحر سنڌ جي روايتي راند ملهه ۾ نوان رڪارڊ قائم ڪيا. سنڌ جي
ننڍڙي ڳوٺ مان اڀري آيل هن نوجوان نه رڳو سنڌ، پاڪستان پر دنيا جي ڪنڊ ڪڙڇ تائين
سنڌ جي راند ملهه کي متعارف ڪرايو.
ڊاڪٽر اسحاق احمد انصاري
رضوان گل
ڊاڪٽر اسحاق احمد انصاري چوٿين
مارچ اوڻويهه سو سٺ تي، الله بخش “انيس” انصاري جي ادبي گھراڻي ۾جنم ورتو. سندس
پرائمري تعليم لاڙڪاڻي جي پي وي اسڪول ۾ ٿي ۽ سيڪنڊري تعليم گورنيمينٽ پائلٽ
سيڪنڊري اسڪول ۾ ٿي. اسڪول جي دوران هو ڪرڪيٽ ۽ ٽيبل ٽينس جو رانديگر رهيو. ان کان
علاوه هُن تقريري مقابلن ۾ حصو ورتو. ان دوران هن “گلن جهڙا ٻارڙا” تنظيم جي مختلف
عهدن تي به ڪم ڪيو. فرسٽ ييئر ۽ انٽر پري انجينرنگ ۾ گورنمينٽ ڊگري ڪاليج لاڙڪاڻي
مان ڪئي ۽ ان ئي ڪاليج مان فزڪس، ڪيمسٽري ۽ ميٿس ۾ بي ايس سي ڪئي. ٽيبل ٽينس ۾
ڪاليج جي نمائندگي ڪئي ۽ ان کان علاوه لاڙڪاڻي جو چيمپين رهڻ سان گڏ، باسڪيٽ بال ۾
سٺي ڪارڪردگي ڏيکاري. اسحاق انصاريءَ جي پهرين لکڻي، شعر جي صورت ۾، گل ڦل رسالي ۾
سال ۱۹۷۳ع ڌاري، “سنڌ” جي نالي سان ڇپي. ان کان علاوه گل ڦل جي
مضمون نويسيءَ جي مقابلن ۾ انعام حاصل ڪيا. سندس لکڻيون، گلن جهڙا ٻارڙا رسالي ۾
به شايع ٿينديون رهيون. هو ڪافي وقت تائين سنڌ ٻالڪ سنگت سان لاڳاپيل رهيو.