ادا عارب
محمود مغل
جياپي
جا الائي ڪيترا رنگ سمجهه ۾ نه ايندا آهن! انيڪ ڀيرا پنهنجي روش تي ڪاوڙ آئي
هوندي. پنهنجو پاڻ کي سڃاڻڻ جي شدت سان ڪوشش ڪئي هوندم، پر شايد پنهنجو پاڻ کي
سمجهائڻ، دنيا جي ڏکين ڪمن مان هڪڙو هوندو آهي، ڪڏهن ڪڏهن ته بنهه ناممڪن لڳندو
آهي. عجيب حياتي گذاريندو آهيان مان، الائي ڪيترا واسطا آهن الائي ڪيترا واسطا نه
آهن، سچي ڳالهه ته اها آهي ته اهو سڄو اندازو، اها سڄي ڪٿ مان ڪري ئي ناهيان
سگهيو. شايد اها ڪيفيت ئي آهي جو خاموشي سوال پڇڻ جو وجهه ناهي ڏيندي. ”ڪير آهيو؟ ڪٿان
جا آهيو، ڇو آهيو، ڇا آهيو؟“ کان فقير سدائين پرتي رهيو آهي، يار جي ياريءَ سان ڪم
آهي ڪرت ته هرڪو پاڻ ڄاڻي. ڪوڙ ڇو ڳالهائجي، پنهنجي اها عادت مون کي پاڻ پسند نه
آهي. ان عادت جي ڪري ننڍا نيٽا نقصان به ٿيندا آهن. جن کي لنوائيندو رهندو آهيان
پر گذريل هفتي ڪجهه اهڙو ٿي ويو جو سڄي اندر ۾ لرزش ڀرجي وئي. اکين جا گهٽ بند لڳم،
پنهنجو پاڻ کان جهڙوڪر وحشت ٿي لڳم.