محمد عثمان چاڪي رح - ميمڻ عبدالغفور سنڌي

محمد عثمان چاڪي رح [ 1875ع – 1918ع ]

ميمڻ عبدالغفور سنڌي

لاڙڪاڻي جو لعل، حاجي محمد عثمان ولد حاجي محمد سهتل چاڪي وڏو درويش ۽ عالم ٿي گذريو آهي. سندس ولادت 18 صفرالمظفر 1292هه مطابق 8 فيبروري 1875ع تي ٿي آهي. سندس جد- امجد عربستان کان آيل هئا. پاڻ علم جي تحصيل لاءِ ابتدائي درس پنهنجي ڏاڏي، حاجي احمد وٽان ورتائين. پوءِ باقي تعليم سنڌ جي مختلف مدرسن مان حاصل ڪندي، آخر ”مدرسه صديقه شهدادڪوٽ“ مان، عمدت العلماءُ ميان غلام صديق ميڪڻ رح (1844ع – 1918ع) جن وٽان عربي ۽ فارسيءَ جي تعليم پوري ڪري، دستار- فضيلت ٻڌائين. پوءِ استاد کان موڪلائي ڪنهن روحاني رهبر جي ڳولها ۾ گهمندي ڦرندي، لواري شريف وڃي نڪتو، جتان خرقه- خلافت ڍڪيائين (1) پاڻ پڪو سني مسلمان هو. سندس وعظ ۽ نصيحت عام هئي. سندس لاءِ هو پڻ چوڻ ۾ اچي ٿو، ته پاڻ پيرين پيادو ست حج ڪيا هئائين. پنهنجي ٻڍڙي ماءُ کي ٽوڪريءَ ۾ مٿي تي کڻي، هڪ حج به ڪرايو هئائينس. والده جي دعا سان، اڄ مٿس لاڙڪاڻي شهر اندر، شاهي بازار جي منهن ۾، لوهرن جي مسجد لڳ هڪ وڏو زيارت گاه بڻيل آهي، جتي ڪيئي سوالي روزانو اچن ٿا.

 

حاجي صاحب، عربي، فارسي ۽ سنڌي زبانن جو وڏو عالم هو. درازي درويش، حضرت سچل سرمست فاروقي رح جي درگاهه جو پانڌيئڙو هو. سندس عقيدت ۾ ڪيترائي ڪلام چيا اٿس. سه- حرفيون، مداحون، مناجاتون، مولود، مناقبا ۽ ڪافيون وغيره ڪثرت سان ملن ٿيون. افسوس! جو سندس پونيرن اُن جي پرگهور نه لڌي، جنهن ڪري اڄ سواءِ نموني ملڻ جي، باقي سمورو ڪلام سندن بي توجهيءَ سببان ضايع ٿي ويو آهي. سندس لاڏاڻو، جمعي جي رات 12 شوال 1237هه مطابق 3 جولاءِ 1918ع تي لاڙڪاڻي ۾ ٿيو. هيٺ سندس چيل هڪ ”مداح“ مان بند نموني طور ڏجي ٿو:-

سيدا سردار خاصا خلق جا، ملڪ جا مختيار، موليٰ ملڪ جا،

فرياد سڻ فائق مٺا تون فلڪ جا، عرش فرشن کي پسندڙ پلڪ جا،

يا رسول الله داتا داد ڪر، دل غمون آزاد شافع شاد ڪر.

(1) – اِهوئي سبب آهي، جو سندس پويان اڄ تائين ”خليفي“ جي لقب سان سڏجن ٿا.